5 دلیل که خصوصی سازی ATC بد و غیر اخلاقی است
اثبات اینکه کنگره را مجبور به نوشتن مقررات هوانوردی یک شمشیر دولبه می‌کند، آخرین لایحه مجوز مجدد FAA، قانون نوآوری، اصلاحات و مجوز مجدد هوانوردی (AIRR) (H.R. 4411) است که راه خود را از طریق علف‌های هرز واشنگتن دی سی می‌کند.
چند کار واقعاً خوب برای خلبانان انجام می‌دهد، اما با یک ضربه زدن به طور بالقوه با خصوصی سازی ATC و واگذاری کنترل سیستم به خطوط هوایی، همه این خوبی‌ها خنثی می‌شود.
در اینجا پنج دلیل وجود دارد که نشان می‌دهد این بدترین خبری است، بدون اغراق، برای ما خلبانان GA که همه چیز را از هواپیماهای کوچک گرفته تا بیزجت ها را به پرواز در می‌آوریم.
-
این یک هدیه با ابعاد عظیم است.
ایده پشت خصوصی سازی ATC این است که به نوعی بهتر و کارآمدتر می‌شود زیرا دولت از این روند دور نگه داشته می‌شود. دروغ است. این سیستم میلیاردها دلار سود بالقوه برای کاربرانش ارزش دارد و طراحی این قانون به منظور واگذاری قدرت تصمیم گیری بر روی خطوط هوایی است.
برای این فرصت تجاری بی‌نظیر، آن‌ها دقیقاً هیچ هزینه‌ای نخواهند پرداخت. تا به حال تا به حال تا به حال هدایایی به این نسبت وجود نداشته است. در مقابل، فروش طیف رادیویی استفاده نشده در چند سال پیش، میلیاردها دلار را توسط شرکت‌هایی که به سود خود پایان دادند، ایجاد کرد.
-
این یک کلاهبرداری است.
سازمانی که ظاهراً ATC را راه‌اندازی می‌کند، غیرانتفاعی نامیده می‌شود، اما تصمیماتی اتخاذ خواهد کرد که مستقیماً بر ثروت کاربران تأثیر می‌گذارد؛ بنابراین، اگر برای مثال، عرشه تصمیم‌گیری به نفع یک کاربر بر دیگری چیده شود،
برای آن کاربر، مثلاً خطوط هوایی، یک درآمد اقتصادی فوق‌العاده خواهد بود؛ و اگر کسی فکر می‌کند که غیرانتفاعی می‌تواند سازمان را به طور مؤثر اداره کند و در نتیجه هزینه‌های کاربر را پایین نگه دارد (یا وجود ندارد)، هرگز چنین سازمانی (در حال) را مشاهده نکرده است. اینکه چرا کنگره ما این کار را انجام می‌دهد یک سؤال عالی است، سوالی که من دوست دارم برخی از روزنامه نگاران تحقیقی جریان اصلی به آن پاسخ دهند.
-
عرشه روی هم چیده شده است.
هیئت مدیره‌ای که تصمیمات اتخاذ شده توسط شرکت غیرانتفاعی را کنترل خواهد کرد، به شدت متوجه خطوط هوایی خواهد شد. اینکه GA دو جایگاه در آن هیئت خواهد گرفت اساساً بی ربط است. دو رأی چه فایده‌ای دارد اگر همیشه در طرف مقابل افراد بد که 6 یا 8 رأی دارند قرار بگیرید.
-
خطوط هوایی آدم‌های بدی هستند و در رقابت مستقیم با ما هستند.
اگر فکر می‌کنید که خطوط هوایی که کنترل فرآیند تصمیم‌گیری را در دست دارند، به‌خوبی به GA خیرخواه می‌شوند، به EKG یک شرکت هواپیمایی نگاه دقیقی نکرده‌اید. نبض وجود ندارد زیرا قلب وجود ندارد. ATC از هر فرصتی برای ساخت پرواز IFR و دریافت هر نوع خدمات دیگری استفاده خواهد کرد.
به همان اندازه که می‌توانند از پس آن برآیند و می‌توانند از هر چیزی که می‌خواهند بگذرند، زیرا عملاً هیچ نظارتی بر سیستم جدید وجود ندارد. خطوط هوایی احتمالاً می‌توانند از شر اسلات‌های GA در فرودگاه‌های شلوغ خلاص شوند یا قیمت‌گذاری خدمات را برای GA آنقدر بالا ببرند که تعداد ما را پایین بیاورد و آسمان را آزادتر کند (این طعنه است) و برای شرکت‌های هواپیمایی سودآورتر شود.
فقط چند نتیجه وحشتناک برای GA. کارهای بدی که می‌تواند برای ما پروازهای خصوصی انجام دهد تقریباً بی پایان است و عملاً غیرممکن است که انواع طرح‌های انحرافی را که می‌تواند برای شرکت‌های هواپیمایی ایجاد کند و به GA آسیب برساند غیرممکن است.
-
هنگامی که قانون قانون است، بازی تمام می‌شود.
وقتی کلیدهای ماشین را تحویل می‌دهید، نباید تعجب کنید که آن را در افق ناپدید کنید. این چیزی است که قرار است برای سیستم کنترل ترافیک هوایی فوق‌العاده ارزشمند، کارآمد، دارای بودجه مناسب و ایمن بیفتد. سازمان‌های عضو ما، از AOPA گرفته تا NBAA، برای بی‌اعتباری آن‌ها، تصمیم گرفته‌اند که از آن دفاع کنند و ببینند چه اتفاقی برای این قانون می‌افتد.
به اعتبار خود، EAA این مورد را به درستی دریافت کرده است. جک پلتون، رئیس EAA به وضوح خطر GA را تشخیص می‌دهد و اعضای EAA را تشویق می‌کند تا با این قانون مخالفت کنند و اجازه دهند نمایندگان منتخب خود در مورد آن بشنوند. در عوض، آن‌ها باید این موضوع را اولویت اصلی خود قرار دهند. اگر از بین برود، هوانوردی برای همه ما بدتر خواهد شد و ما چاره کمی خواهیم داشت.
