پوشش مه و ابر
ابر غلیظی از قطرات ریز؛ آب معلق در جو در سطح زمین یا نزدیک به آن که دید را مختل و محدود می‌کند (به میزان بیشتر از مه، کاهش دید به کمتر از 1 کیلومتر).
مه تشعشعی زمانی اتفاق می افتد که زمین گرمای خود را از دست می‌دهد. سرد می‌شود و هوا را در تماس با خودش خنک می‌کند. اگر این اتفاق دمای هوا را به زیر نقطه شبنم کاهش دهد، بخار آب به صورت قطرات متراکم می‌شود و در صورت وزش باد خفیف، مه و در صورت وجود شرایط آرام شبنم/یخبندان ایجاد می‌شود.
مه تشعشعی در پاییز و زمستان که یک شب طولانی به زمین فرصت خنک شدن می‌دهد، بیشتر دیده می‌شود. این اتفاق در شب و صبح زود پس از یک دوره طولانی خنک شدن رخ می‌دهد. از آنجایی که دریا تغییرات دمایی کافی ندارد، روی دریا رخ نمی‌دهد. به دلیل اثر کاتابولیک ابتدا در دره‌ها تشکیل می‌شود و در پشته‌هایی که هوا برای مدت طولانی در تماس با زمین باقی می‌ماند رایج است.
مه تشعشعی رایج‌ترین مهی است که دانشجو خلبانی که دوره آموزشی پروازی به طور منظم با آن مواجه می‌شود و این وظیفه دانش آموز به همراه مربی پرواز است که تأثیرات مه تشعشعی و نحوه جلوگیری از توهمات بینایی ناشی از آن را درک و تمرین کند.
مه فرارفتی زمانی تشکیل می‌شود که هوای مرطوب بر روی سطح سرد جریان می‌یابد. می‌تواند روی خشکی یا دریا رخ دهد و شرایط لازم برای تشکیل آن عبارتند از:
- باد تا 15 گره
- رطوبت نسبی بالا به طوری که برای اشباع کردن هوا به خنک کردن کمی نیاز است
- سطح سردی که هوا روی آن حرکت می‌کند باید دمایی کمتر از نقطه شبنم هوای گرم و مرطوب داشته باشد
مه فرارفتی در زمستان و اوایل بهار زمانی که خشکی از دریا سردتر است در روی خشکی اتفاق میافتد. در روی دریا در اواخر بهار و اوایل تابستان که زمین گرمتر از دریا می‌شود رایج است.
این نوع مه بسیار پایدارتر از مه تشعشعی است و می‌تواند چندین هفته طول بکشد. پراکنده شدن این مه زمانی اتفاق می افتد که تغییر جرم هوا یا افزایش سرعت باد فراتر از آنچه در شرایط بالا توضیح داده شده است، وجود داشته باشد.
مه تپه‌ای در واقع یک ابر چینه‌شکل است که در شرایط پایدار هنگام بالا رفتن از کوه شکل می‌گیرد. ابر در کنار سطح می‌ماند و نوک تپه یا کوه‌ها را پنهان می‌کند
در اکثر آکادمی‌های پروازی در گذشته مه موضوعی نادیده گرفته شده که باعث تعداد قابل توجهی از سوانح پروازی شده است. آکادمی هوانوردی ما بر آموزش اصول هواشناسی و مه به ویژه برای اطمینان از پرواز ایمن برای دانشجویان و مربیان پرواز تمرکز دارد.
پوشش ابر به کسری از آسمان اطلاق می‌شود که هنگام مشاهده از یک مکان خاص توسط ابرها پوشیده شده است. Okta واحد معمول اندازه گیری پوشش ابر است. پوشش ابر با مدت تابش خورشید همبستگی دارد زیرا مناطق کم ابر آفتابی‌ترین مناطق هستند در حالی که ابری‌ترین مناطق کم آفتاب‌ترین مکان‌ها هستند.
در هواشناسی، okta یک واحد اندازه گیری است که برای توصیف میزان پوشش ابر در هر مکان معینی مانند ایستگاه هواشناسی استفاده می‌شود. شرایط آسمان بر حسب تعداد هشتم آسمان پوشیده از ابر تخمین زده می‌شود که از 0 اکتا (آسمان کاملاً صاف) تا 8 اکتا (کاملاً ابری) متغیر است. علاوه بر این، در کد SYNOP، یک نشانگر پوشش ابر اضافی ‘9’ وجود دارد که نشان می‌دهد آسمان کاملاً مبهم است (یعنی از دید پنهان است)، که معمولاً به دلیل مه غلیظ یا برف سنگین اتفاق میافتد.
