نوشته ها

علیرغم آنچه که فیلم‌های علمی تخیلی ممکن است به ما نشان دهند، ما هنوز چندین سال تا پرواز واقعی با هوش مصنوعی فاصله داریم. این بدان معنی است که ما باید برای مدتی بیشتر با خلبانان انسان بمانیم.

با وجود تمام مهارت‌ها و توانایی‌های حل مسئله خلبانان انسانی، انسان‌ها هنوز مستعد واکنش‌های احساسی و تصمیم گیری‌های غیر منطقی هستند. این می‌تواند در هوانوردی که هر تصمیمی برای ایمنی هواپیما حیاتی است، کاملاً مشکل ساز باشد. برای کمک به جلوگیری از اشتباه در تصمیم گیری، در اینجا پنج نگرش وجود دارد که باید شناسایی و اصلاح شوند.

تشخیص نگرش‌های خطرناک چیست؟

تصمیم گیری یکی از مهارت‌هایی است که خلبانان باید در طول دوره آموزشی خود بیاموزند. در شرایط عادی، خلبانان قادر به تجزیه و تحلیل موقعیت و تصمیم گیری منطقی و منطقی بر اساس تخصص خود هستند. به همین دلیل است که سفر هوایی تا به امروز امن‌ترین شکل سفر باقی مانده است.

با این حال، خلبانان نیز انسان هستند. آن‌ها در برابر طغیان‌های عاطفی آسیب پذیر هستند، به خصوص زمانی که با عوامل استرس زا مواجه می‌شوند. چه به دلیل یک استرس فیزیکی، روانی یا فیزیولوژیکی باشد، شرایطی وجود دارد که می‌تواند توانایی خلبان را برای تصمیم گیری خوب به خطر بیندازد. این نقطه‌ای است که نگرش‌های خطرناک شروع به ظهور می‌کنند.

ارزش دانستن این نگرش‌های خطرناک این است که خلبانان می‌توانند آن‌ها را زودتر شناسایی کنند و از اجازه دادن به آن‌ها با گلوله برفی در یک بحران کامل اجتناب کنند. خلبانان همچنین می‌توانند روش‌هایی را برای جلوگیری از افتادن در گودال روانی ایجاد کنند که این نگرش‌ها را ایجاد می‌کند.

5 نگرش خطرناک و علائم گویای آنها

1. ضد اقتدار

“به من نگو چه کار کنم!”

نگرش ضد اقتدار دو طرف دارد. اولین مورد مربوط به نارضایتی آشکار از اینکه کسی به آن‌ها می‌گوید چه کاری انجام دهند یا قوانین را غیر ضروری می‌دانند. دوم، روشی برای توجیه عدم رعایت قوانین با توجه به شرایط استثنایی است.

شایان ذکر است که خلبانان در صورتی که معتقدند در موقعیت موجهی قرار دارند، مجاز به زیر سؤال بردن اقتدار هستند. با این حال، زیر سؤال بردن قوانین چیزی نیست که بتوان آن را در حین پرواز یا در گرمای لحظه انجام داد.

شکل دیگر رفتار ضد اقتدار زمانی رخ می‌دهد که خلبان راهی برای منطقی کردن عدم رعایت قوانین پیدا کند. توجیهات رایج عبارتند از: «من صدها بار قبلاً این کار را انجام داده‌ام» یا «ما در مضیقه هستیم و دارد دیر می‌شود». در بیشتر موارد، این موارد شامل نادیده گرفتن اقدامات ایمنی استاندارد است.

خلبانان باید به خاطر داشته باشند که قوانین قبل از اجرا برای مدت طولانی بازنگری شده و با نظرات همه طرف‌های ذیربط تدوین شده‌اند. همچنین هیچ بهانه‌ای برای خم کردن قوانین وجود ندارد، صرف نظر از اینکه چقدر باید عجله کنید یا اینکه چقدر به عنوان خلبان مهارت دارید. به هر حال فقط یک لغزش لازم است تا یک حادثه مربوط به هواپیما اتفاق بیفتد.

2. تکانشگری

“سریع انجامش بده!”

عامل استرس زا رایج برای افرادی که تکانشگری از خود نشان می‌دهند زمان یا بهتر است بگوییم کمبود آن است. تکانشگری با عجله در تصمیم گیری‌ها یا موقعیت‌ها بدون بررسی تمام اطلاعات موجود به نمایش گذاشته می‌شود. این خطرناک است زیرا باعث می‌شود خلبانان متعهد به اقدامات اشتباه شوند.

اگرچه مواقعی وجود دارد که باید تصمیمات سریع گرفته شود، خلبانان هنوز آموزش می‌بینند تا وضعیت را با سر آرام و شفاف ارزیابی کنند. این توانایی برای حفظ خونسردی در مواقع اضطراری اهمیت بیشتری دارد. توجه داشته باشید که اولین تصمیمی که به ذهن می‌رسد همیشه تصمیم درستی نیست.

“ابتدا فکر کن” – این توصیه رایج برای خلبانان است که در مواقع اضطراری گرفتار می‌شوند. نفس عمیق بکشید، تمام اطلاعات لازم را جمع آوری کنید و بهترین تصمیم را بگیرید. یک تصمیم درست بی نهایت بهتر از یک تصمیم سریع است.

3. آسیب ناپذیری

“این برای من اتفاق نخواهد افتاد.”

مردم تمایل دارند فکر کنند که تصادفات برای دیگران صرفاً به این دلیل اتفاق می افتد که آنها بی احتیاطی هستند یا برای شغلی که انجام می‌دهند مناسب نیستند. در مورد خلبانان، آن‌ها به این سپر روانی آسیب‌ناپذیری نیاز دارند، مبادا هر زمان که به کابین خلبان می‌روند، از ترس تصادف فلج شوند.

با این حال، اعتقاد راسخ به اینکه هیچ سانحه‌ای برای آنها اتفاق نخواهد افتاد، خلبانان را قادر می‌سازد تا بیش از حد لازم ریسک کنند. این تمایل به همراهی با سایر نگرش‌های خطرناک، مانند تکانشگری و ماچویی عمل می‌کند.

درعوض، خلبانان تشویق می‌شوند تا این طرز فکر را اتخاذ کنند که «این ممکن است برای من اتفاق بیفتد». هر خلبانی، مهم نیست که چقدر ماهر باشد یا چقدر به اقدامات ایمنی پایبند باشد، مستعد حوادث هوایی است. با این طرز فکر، خلبانان برای بررسی‌های ایمنی از میانبر استفاده نمی‌کنند و خطر را تا حد امکان کاهش نمی‌دهند. خلبانان همچنین از عجله در تصمیم گیری اجتناب می‌کنند و تشخیص می‌دهند که یک تصمیم اشتباه ممکن است محرک یک فاجعه تمام عیار باشد.

4. ماچو

“اجازه دهید به شما نشان دهم که چه کاری می‌توانم انجام دهم!”

مانند هر رشته حرفه‌ای، رقابت ذاتی در هوانوردی وجود دارد. این معمولاً مشکلی نیست مگر اینکه خلبان‌ها شروع به ریسک‌های غیرضروری کنند تا ثابت کنند که از بقیه بهتر هستند. با وجود نگرش ماچویی که معمولاً به خلبانان مرد نسبت داده می‌شود، خلبانان زن نیز مستعد نمایش آن هستند.

نگرش ماچو همچنین می‌تواند از یک حس اعتماد به نفس کنترل نشده و نابجا گلوله برف بگیرد. برای روشن بودن، خلبانان باید سطح خاصی از اعتماد به نفس داشته باشند. از این گذشته، آن‌ها هر بار که وارد کابین خلبان می‌شوند، رفاه یک هواپیمای پر از جمعیت را می‌گیرند. با این حال، این حس اعتماد نباید به رفتار ریسک‌پذیر تبدیل شود.

همچنین یک جنبه فیزیولوژیکی برای نشان دادن نگرش ماچو وجود دارد. کمبود اکسیژن که از نظر پزشکی به عنوان هیپوکسی شناخته می‌شود، ممکن است باعث ایجاد احساس رفاه بی‌پایه‌ای شود – این احساس که «همه چیز درست خواهد شد». این می‌تواند خلبانان را وادار کند که توانایی‌های خود را بیش از حد ارزیابی کنند و کارها را بدون تشخیص خطرات انجام دهند.

نگرش ماچو را می‌توان با درک این موضوع که ریسک‌های غیرضروری برای هر خلبانی احمقانه است و با تک تک آموزش‌های او در تضاد است، از بین می‌رود. به خطر انداختن هواپیما و جان افراد داخل هواپیما، شما را خلبان بهتری نمی‌کند.

5. تسلیم شدن

“چه فایده‌ای دارد؟”

یک نگرش خطرناک برای خلبانی که با یک موقعیت دشوار مواجه می‌شود این است که فقط تسلیم شود و منتظر بماند تا وضعیت خودش حل شود. آن‌ها ممکن است احساس کنند که به اندازه کافی خوب نیستند تا راه حلی پیدا کنند یا فقط بدشانسی را تجربه می‌کنند.

تسلیم شدن خطرناک است زیرا خلبان را وادار می‌کند به جای ادامه یافتن راه حل، یک نتیجه نامطلوب را بپذیرد. همانطور که می‌توانید تصور کنید، زمانی که زندگی در خط وجود دارد، این بسیار مشکل ساز است. استعفا همچنین زمانی اتفاق می‌افتد که یک خلبان مورد انتقاد قرار می‌گیرد و آن را خوب نمی‌پذیرد.

پادزهر رایج در برابر تسلیم شدن این است که قاطعانه باور داشته باشید که می‌توانید تفاوت ایجاد کنید، مهم نیست که شرایط چقدر چالش برانگیز است. در مواجهه با یک موقعیت اضطراری، یک خلبان باید به آن فشار وارد کند و متوجه شود که درمانده نیست.

خود ارزیابی با چک لیست IM SAFE

در شرایط عادی، از یک خلبان آموزش دیده انتظار می‌رود که این نگرش‌های خطرناک را از خود نشان ندهد و تصمیم گیری خوبی داشته باشد. با این حال، این می‌تواند در حضور عوامل استرس زا تغییر کند. این بدان معناست که خلبانان باید تا حد امکان از این عوامل استرس زا اجتناب کنند.

چک لیست IM SAFE یک ابزار تشخیص زودهنگام برای خلبانان فراهم می‌کند تا تعیین کنند که آیا توانایی‌های تصمیم گیری آنها به خطر افتاده است یا خیر. مواردی که باید هنگام انجام خودارزیابی با استفاده از چک لیست IM SAFE در نظر گرفته شوند:

Illness

احساس زیر آب و هوا به هر درجه‌ای (حتی یک سرمای خفیف) می‌تواند به شدت بر نحوه کار خلبان با هواپیما تأثیر بگذارد. طبق FAR 91.3، خلبان به تنهایی مسئول ارزیابی آمادگی جسمانی آنها قبل از کنترل هواپیما است. اگر خلبانی احساس کند که در شرایط خوبی برای پرواز نیست، همیشه عاقلانه است که گزینه ایمن‌تر را انتخاب کند و اصلاً پرواز نکند.

Medication

در برخی موارد، خلبانان ممکن است تصمیم بگیرند که دارو مصرف کنند تا بتوانند حتی در صورت بیماری به پرواز ادامه دهند. مهم است که اطمینان حاصل شود که این داروها به نوبه خود بر توانایی خلبان برای تصمیم گیری یا کار با هواپیما تأثیر نمی‌گذارد. بهترین اقدام این است که با یک پزشک یا معاینه کننده مشورت کنید که شرایط را درک کند و بتواند داروی مناسب را تجویز کند.

Stress

استرس می‌تواند اشکال مختلفی داشته باشد، اما تقریباً همیشه باعث کاهش عملکرد و آرامش می‌شود. چه جسمی و چه روانی، یک خلبان باید تشخیص دهد که چه زمانی تحت استرس شدید قرار دارد و به دنبال راه‌هایی برای کاهش این استرس یا درخواست کمک باشد. حتی استرس در زندگی شخصی آن‌ها می‌تواند خلبانان را به اشتباه در کابین هدایت کند.

Alcohol

طبق مقررات هوانوردی فدرال، استفاده از هواپیما در مدت هشت ساعت پس از نوشیدن الکل یا با سطح الکل خون بالای 0.4 درصد ممنوع است. این موضوع ساده‌ای است که انتظار می‌رود همه خلبانان بدانند. حتی در خارج از پنجره 8 ساعته، به خلبانان توصیه می‌شود اگر هنوز عوارض معمول مستی از جمله تهوع، عدم تمرکز یا استفراغ را احساس می‌کنند، پرواز نکنند.

Fatigue

ارزیابی خستگی دشوار است زیرا تحمل قابل قبول برای خستگی می‌تواند از فردی به فرد دیگر بسیار متفاوت باشد. باز هم این به خلبان بستگی دارد که تعیین کند با توجه به میزان خواب یا استراحتی که قبل از پرواز داشته‌اند، آیا می‌توانند عملکرد خوبی داشته باشند یا خیر. خلبانان همچنین باید مراقب شرایط تشدید کننده مانند جت لگ یا جابجایی شدید در برنامه‌های روزانه به شب باشند.

Emotion

به همان اندازه که سلامت جسمانی یک خلبان مهم است، وضعیت عاطفی آنها نیز اهمیت دارد. علیرغم هر سطح آموزشی، خلبانان هنوز انسان هستند و هنوز هم می‌توانند با تلفات احساسی سنگین در معرض خطر قرار گیرند. اگرچه احساسات می‌توانند به طور موقت فروکش کنند، اما می‌توانند به طور غیرقابل پیش بینی دوباره ظاهر شوند و منجر به تصمیم گیری ضعیف شوند. این به خلبان بستگی دارد که تعیین کند آیا آنها از نظر احساسی به اندازه کافی برای کار با هواپیما پایدار هستند یا خیر.

افکار نهایی

با وجود نقص‌های ما، انسان‌ها هنوز بهترین خلبان هواپیمای موجود امروزی هستند. بخشی از آموزش خلبانان شناسایی این ایرادات رفتاری و اطمینان از اینکه توانایی آنها در تصمیم گیری خوب به خطر نیفتد است.

پنج نگرش خطرناک و چک لیست IM SAFE ابزارهایی هستند که متخصصان هوانوردی می‌توانند از آنها برای شناسایی رفتارها یا عوامل استرس زا که می‌تواند منجر به تصمیم گیری ضعیف شود استفاده کنند. چه یک خلبان خصوصی، چه خلبان تفریحی یا یک خلبان هواپیمای بدون سرنشین باشید، این‌ها چیزهایی هستند که باید از صمیم قلب بدانید تا بتوانید قبل از اینکه منجر به مشکلات بزرگتر شوند، آن‌ها را شناسایی کنید.

منبع