نوشته ها

خلبانان خطوط هوایی از ابزارها و تکنیک های مختلفی برای پیش بینی و آماده شدن برای هوای متلاطم پیش رو استفاده می کنند. خوشبختانه، حوادث تلاطم شدید مانند پرواز بدبخت اخیر آئروفلوت از مسکو به بانکوک نادر است و بیشتر برخوردهای تلاطم خطر کمتری دارند.

در سال 2016، اداره هوانوردی فدرال با در نظر گرفتن تعداد زیادی از مسافرانی که در آن سال سفر کردند، تنها 44 مورد جراحات ناشی از تلاطم را گزارش کرد.

توانایی خلبانان در پیش بینی تلاطم نقش مهمی در به حداقل رساندن ناراحتی و آسیب مسافران دارد. هنگامی که در پرواز هستید، احتمالاً صدای زنگ آشنا را شنیده اید که به دنبال آن اعلامیه مهماندار هواپیما از مسافران می خواهد که به صندلی های خود بازگردند و کمربند ایمنی خود را ببندند.

اما خلبانان واقعاً چگونه آشفتگی را پیش‌بینی می‌کنند و چگونه با خیال راحت از میان آن عبور می‌کنند؟

ران کار، خلبان سابق نیروی هوایی ایالات متحده و کهنه سرباز خطوط هوایی آمریکا که اکنون در دانشگاه هوانوردی Embry-Riddle تدریس می کند، این روند را روشن می کند.

خلبانان با سه نوع هوای متلاطم روبرو می شوند: تلاطم همرفتی، ایجاد شده توسط رعد و برق. تلاطم موج کوه، ناشی از جریان هوا بر فراز کوه ها؛ و تلاطم هوای صاف، ناشی از برخورد توده های هوای گرم و سرد.

آماده سازی برای جلوگیری از تلاطم از زمین شروع می شود، جایی که اعزام کنندگان و هواشناسان برای برنامه ریزی ایمن ترین مسیر بر اساس شرایط جوی و پیش بینی های فعلی با یکدیگر همکاری می کنند.

هنگامی که هواپیما به هوا رفت، خدمه پرواز از نمایشگرهای رادار آب و هوا در کابین خلبان برای نظارت بر شرایط پیش رو، به ویژه برای طوفان های رعد و برق، استفاده می کند.

نمایشگر رادار شدت بارندگی را نشان می دهد و بینشی در مورد احتمال تلاطم همرفتی ارائه می دهد. رنگ سبز نشان‌دهنده تلاطم خفیف تا متوسط است، زرد نشان‌دهنده شرایط ناهموارتر است و باید از مناطق قرمز اجتناب کرد.

برای دوری از طوفان های تندری، خلبانان معمولا مسیر خود را تغییر می دهند یا در صورت مواجهه با طوفان های متعدد، مسیر کم شدت را انتخاب می کنند.

سپس به مسافران توصیه می شود کمربند ایمنی خود را ببندند. پیش‌بینی تلاطم امواج کوهستانی شامل بررسی نمودارها، نقشه‌ها و تشکل‌های ابر، به‌ویژه در نزدیکی رشته‌کوه‌هایی مانند کوه‌های راکی است.

تلاطم هوای پاک، که پیش‌بینی آن چالش‌برانگیزتر است، به نمودارهای هواشناسی و گزارش‌های دیگر خلبانان متکی است. گزارش‌های خلبان، که به عنوان PIREPS شناخته می‌شوند، اطلاعات مربوط به تلاطم را به کنترل ترافیک هوایی منتقل می‌کنند، و سپس آن را با هواپیماهای دیگر در مجاورت به اشتراک می‌گذارند.

بسته به منبع هشدار، خلبانان ممکن است پنج تا 20 دقیقه قبل هشدارهای آشفتگی را دریافت کنند. این اخطار قبلی به آن‌ها اجازه می‌دهد برای تغییر ارتفاع یا انحراف مسیر درخواست مجوز کنند تا از خشن‌ترین تکه‌ها جلوگیری کنند.

علیرغم این اقدامات احتیاطی، ممکن است تا حدی تلاطم همچنان رخ دهد. بنابراین از مسافران خواسته می‌شود نکات ایمنی به ویژه بستن کمربند ایمنی خود را همیشه رعایت کنند.

در حالی که تلاطم به خودی خود معمولاً خطری برای هواپیما ایجاد نمی کند، می تواند مسافران ناامن را به خطر بیندازد. کار تاکید می کند که بسته نگه داشتن کمربند ایمنی در طول پرواز مطمئن ترین استراتژی برای ایمنی در هنگام آشفتگی است و از آسیب های احتمالی ناشی از تکان های ناگهانی یا تغییرات گرانش جلوگیری می کند