تبدیل شدن به یک خلبان کوررنگ – آیا ممکن است؟
تقریباً از هر 12 مرد 1 نفر و از هر 200 زن 1 نفر با درک رنگ مشکل دارند. از نظر تاریخی، حتی کسانی که دارای اختلال دید رنگی اندکی بودند، از فرصت پرواز محروم بودند. با پیشرفت در تست بینایی رنگ، زمان تغییر کرده است. دریافت گواهینامه خلبانی در کوررنگی و حتی خلبان شدن در خطوط هوایی بسته به میزان اختلال دید رنگی امکان پذیر است. برای درک فرآیند تبدیل شدن به یک هوانورد کوررنگ، باید اهمیت بینایی رنگ را بررسی کنیم و اینکه چرا کوررنگی یک شرایط یکسان نیست.
چشم انداز رنگی چگونه کار می‌کند؟
چشمان شما دارای دو نوع متمایز سلول حسی است:
- میله‌ها
- مخروط‌ها
میله ها
میله‌ها برای دید در شب ضروری هستند و به تغییرات روشنایی حساس هستند.
سلول‌هایی که درک رنگ را ارائه می‌دهند مخروط‌ها هستند و کلید درک دید رنگ و کمبود دید رنگی هستند.
مخروط‌ها
مخروط‌ها در سه نوع مختلف یافت می‌شوند که هر کدام مسئول درک طول موج‌های مختلف هستند:
نور آبی – مخروط‌های S: که به عنوان مخروط‌های کوتاه شناخته می‌شوند، به طول موج‌های کوتاه‌تر واکنش نشان می‌دهند.
نور سبز – M-Cones: این مخروط‌ها با پیروی از همان نامگذاری، به طول موج‌های متوسط واکنش نشان می‌دهند.
نور قرمز – مخروط L: این مخروط‌ها به طول موج‌های طولانی‌تر واکنش نشان می‌دهند.
مولکول‌های موجود در مخروط‌ها که به عنوان رنگدانه های نوری شناخته می‌شوند، مسئول تبدیل نور به سیگنال‌های شیمیایی هستند.
طول موج‌ها
سطوح مختلف طول موج‌های متفاوتی را منعکس می‌کنند. به عنوان مثال، اگر یک سطح فقط طول موج‌های کوتاه را منعکس کند، سطح توسط مغز از طریق مخروط‌های s به رنگ آبی درک می‌شود. رنگ‌های بین آبی، سبز و قرمز صرفاً مخلوطی از طول موج‌های مختلف هستند که از یک سطح منعکس می‌شوند. اگر تمام طول موج‌ها به طور همزمان منعکس شوند، مغز شما رنگ سفید را درک می‌کند. سطوح نه تنها طول موج‌ها را منعکس می‌کنند، بلکه آنها را نیز جذب می‌کنند که رنگ درک شده را تغییر می‌دهد؛ بنابراین، رنگ درک شده به قدرت و مخلوط طول موج‌های نور منعکس شده و جذب شده توسط یک سطح بستگی دارد.
کوررنگی چیست؟
کوررنگی که اغلب به عنوان نقص بینایی رنگ (CVD) شناخته می‌شود، کاهش توانایی درک و تمایز بین رنگ‌ها است. این به دلیل رنگدانه های نوری معیوب در مخروط‌ها رخ می‌دهد. درجه و نوع کوررنگی بستگی به این دارد که کدام مخروط و فتوپیگمنت های مرتبط با آنها معیوب هستند.
دوترانومالی شایع‌ترین نوع کوررنگی است و 5 درصد از مردان را مبتلا می‌کند. این کمبود رنگ به دلیل رنگدانه های نوری معیوب در مخروط‌های m است که مسئول نور سبز است. با این کمبود دید رنگی، زرد و سبز قرمزتر به نظر می‌رسند و تشخیص آبی از بنفش دشوار است. مسائل مربوط به کوررنگی علیرغم عدم درمان در دسترس عموماً جزئی هستند. آکروماتوپسی، همچنین به عنوان کوررنگی کامل شناخته می‌شود، بسیار نادرتر است و تخمین زده می‌شود که 1 نفر از هر 30000 نفر به آن مبتلا می‌شوند.
چه چیزی باعث کوررنگی می‌شود؟
کمبود رنگ بر اساس دو دلیل مختلف طبقه بندی می‌شود:
- ارثی
- اکتسابی
کوررنگی ارثی
کوررنگی ارثی از بدو تولد وجود دارد و شایع‌ترین علت کمبود بینایی رنگ است. کوررنگی ارثی ژنتیکی است و اغلب توسط ژن‌های جهش‌یافته یا از دست رفته که بر رنگدانه‌های نوری در مخروط‌ها تأثیر می‌گذارند، ایجاد می‌شود. همانطور که درک ما از ژنوم انسان پیشرفت می‌کند، جهش‌هایی کشف شده‌اند که باعث کوررنگی می‌شوند که بر ژن‌های فتوپسین (گیرنده نوری) تأثیر نمی‌گذارد. درک ما از ژنتیک پشت کمبود دید رنگی در حال تکامل است. بیشتر کمبودهای ارثی بینایی رنگی در طول زمان ایجاد نمی‌شوند یا بدتر می‌شوند و اغلب از بدو تولد یا اوایل کودکی رخ می‌دهند.
کوررنگی اکتسابی
کوررنگی اکتسابی می‌تواند حاد (کوتاه‌مدت) یا کمتر رایج، مزمن (طولانی مدت) باشد. کوررنگی اکتسابی معمولاً در اثر ضربه فیزیکی به چشم یا بیماری‌های دژنراتیو ایجاد می‌شود. کمبود رنگ همچنین می‌تواند ناشی از داروهای تجویزی خاص باشد. در حالی که مطمئناً دریافت گواهی خلبانی با کوررنگی اکتسابی امکان پذیر است، احتمالاً باید آزمایشات پزشکی بیشتری را برای تعیین میزان کمبود رنگ خود و اینکه آیا احتمال دارد در آینده بدتر می‌شود انجام دهید.
انواع کوررنگی
در حالی که کمبود دید رنگ قرمز-سبز شایع‌ترین است، انواع دیگری از کمبود دید رنگ وجود دارد. کمبود دید رنگ را می‌توان به صورت زیر طبقه بندی کرد:
- کوررنگی قرمز-سبز
- کوررنگی آبی-زرد
کوررنگی قرمز-سبز
چهار نوع کوررنگی قرمز-سبز وجود دارد:
دوترانومالی: این شایع‌ترین نوع کمبود بینایی رنگ است. دوترانومالی باعث می‌شود که رنگ سبز قرمزتر به نظر برسد. این کوررنگی اغلب خفیف است و به طور کلی با فعالیت‌های روزمره تداخلی ندارد.
پروتانومالی: این نوع کمبود دید رنگی باعث می‌شود رنگ قرمز تیره‌تر و سبزتر به نظر برسد. این نوع نیز خفیف است و به طور کلی با فعالیت‌های روزمره تداخل ندارد.
پروتانوپیا و دوترانوپیا: نسخه شدیدتر کوری قرمز-سبز، پروتانوپیا و دوترانوپیا نوعی کمبود دید رنگی است که باعث می‌شود فرد نتواند تفاوت بین قرمز و سبز را تشخیص دهد.
کوررنگی آبی-زرد
کمبود بینایی رنگ آبی-زرد کمتر شایع است. این نوع کوررنگی تشخیص بین آبی و سبز و زرد و قرمز را دشوار می‌کند.
دو نوع کوررنگی زرد آبی وجود دارد:
تریتانومالی: تمایز بین آبی و سبز و زرد و قرمز را به چالش می‌کشد.
تریتانوپیا: تمایز بین آبی و سبز، بنفش و قرمز و زرد و صورتی را چالش برانگیز می‌کند. تریتانوپیا همچنین باعث می‌شود رنگ‌ها کمتر روشن به نظر برسند.
چرا دید رنگی مهم است؟
ما تاکنون ثابت کرده‌ایم که کوررنگی به اشکال مختلف و با درجات مختلف شدت بروز می‌کند. اکثر افراد مبتلا به کمبود دید رنگی نیازی به ایجاد تغییر قابل توجهی در سبک زندگی خود ندارند و کوررنگی آنها بر زندگی روزمره آنها تأثیر نمی‌گذارد. پس چرا دید رنگی در هوانوردی بسیار مهم در نظر گرفته می‌شود؟
دید رنگی در هوانوردی
هوانوردی مملو از نمادهای رنگی، چراغ‌ها و اسناد است. رنگ برای رمزگشایی سیگنال‌ها، دریافت نشانه‌های بصری در فرودگاه‌ها و جمع‌آوری اطلاعات از نمایشگرهای پرواز و موارد دیگر استفاده می‌شود. هنگامی که نورهای رنگی مختلف اغلب جایگزین همتایان با برچسب سفید خود می‌شوند، دید رنگ به ویژه در شب اهمیت پیدا می‌کند. تعدادی از کارهایی که هوانوردان را ملزم به تمایز بین رنگ‌ها می‌کند عبارتند از:
- ابزار خواندن
- خواندن چراغ‌های هشدار در کابین خلبان.
- شناسایی هواپیما در شب، به ویژه در مورد موقعیت و جهت سفر.
- شناسایی چراغ‌های باند در شب.
- خواندن اسناد و چک لیست‌های رنگی
تست بینایی رنگ
FAR قسمت 67 بیان می‌کند که برای دریافت گواهی پزشکی، متقاضیان باید «… توانایی درک رنگ‌های لازم برای انجام ایمن وظایف خلبان را داشته باشند». این بیانیه مبهم به نظر می‌رسد و شما را به دلیل درک نکردن منظور FAA از “درک آن رنگ‌های لازم برای انجام ایمن وظایف هواپیمای هوایی” ببخشید.
حقیقت این است که با پیشرفت تست بینایی رنگ، تعریف FAA از “آن رنگ‌ها” تغییر کرده است. برای درک توانایی‌های خاص بینایی رنگی که برای دریافت گواهی‌های پزشکی خاص نیاز دارید، باید استانداردهای تست بینایی رنگ FAA را درک کنیم.
اخذ گواهی پزشکی
هنگامی که معاینه گواهی پزشکی خود را انجام می‌دهید، معاینه پزشکی هوانوردی (AME) (پزشک متخصص در پزشکی هوانوردی) آزمایش صفحه رنگی شبه ایزوکروماتیک را انجام می‌دهد. تست صفحه رنگی شبه هموکروماتیک، مانند تست “Ishihara”، شامل چندین نقطه از یک رنگ خاص است که یک عدد را نشان می‌دهد و چندین نقطه دیگر با رنگ متفاوت اطراف آنهاست. اگر قادر به خواندن عدد هستید، باید بتوانید بین دو طیف رنگی مرتبط تمایز قائل شوید.
اگر در این آزمون اولیه شکست بخورید، همه چیز از بین نمی‌رود. شما همچنان می‌توانید گواهی پزشکی دریافت کنید، اما اجازه پرواز در شب را ندارید. FAA این محدودیت را به عنوان “عدم پرواز در شب یا کنترل سیگنال رنگی” تعریف می‌کند. همچنین نمی‌توانید گواهی پزشکی کلاس 1 یا 2 مورد نیاز برای گواهینامه خلبانی تجاری (CPL) را دریافت کنید. اگر می‌خواهید محدودیت برداشته شود، باید آزمایش‌های بیشتری انجام دهید.
حذف محدودیت دید رنگی
اینجاست که همه چیز پیچیده می‌شود. FAA دارای چهار آزمایش دید رنگی اضافی (غیر از آزمایش اولیه در دفتر AME) است که می‌توانید برای حذف محدودیت‌های گواهی پزشکی بینایی رنگ انجام دهید.
این چهار آزمون به شرح زیر است:
- یک آزمایش صفحه رنگ جایگزین مورد تأیید FAA، مانند:
- AOC (1965 edition)
- AOC-HRR (second edition)
- Dvorine
- Richmond (1983 edition)
- Richmond-HRR
- تست بینایی رنگ عملیاتی (OCVT) روز
- تست بینایی رنگ عملیاتی (OCVT) شب
- تست پرواز پزشکی بینایی رنگ
صفحات رنگی شبه ایزوکروماتیک جایگزین کمتر به کمبود دید رنگی خفیف حساس هستند. اگر تست صفحه دید رنگی جایگزین را قبول کردید، خوب هستید – همه محدودیت‌ها حذف شده‌اند. با این حال، هر بار که گواهی پزشکی خود را تمدید می‌کنید، باید آزمایش صفحه دید رنگی جایگزین را دوباره انجام دهید. اگر در آزمون جایگزین موفق نشدید و می‌خواهید محدودیت‌ها برداشته شود، باید آزمایش‌های دقیق‌تری انجام دهید.
FAA این فلوچارت تست بینایی رنگ را ارائه می‌دهد
برای تجسم راه‌های مختلفی که می‌توانید محدودیت‌های دید رنگی را حذف کنید.
در اینجا خلاصه به شرح ذیل آورده شده است:
- اگر می‌خواهید گواهی پزشکی کلاس 1 یا 2 (که برای دریافت مجوز خلبانی تجاری لازم است) دریافت کنید، باید مدارک زیر را بگذرانید:
- تست بینایی رنگ عملیاتی (OCVT) روز
و
- تست پرواز پزشکی بینایی رنگ
- اگر می‌خواهید گواهی پزشکی کلاس 3 (الزامی برای گواهینامه خلبانی خصوصی) دریافت کنید و در شب پرواز کنید، باید موارد زیر را بگذرانید:
- تست بینایی رنگ عملیاتی (OCVT) روز
یا
- تست بینایی رنگ عملیاتی (OCVT) شب
بنابراین، این امتحانات چیست و چگونه می‌توان آنها را قبول کرد؟
تست بینایی رنگ عملیاتی (OCVT) روز
OCVT از دو جزء تشکیل شده است:
- آزمایش چراغ سیگنال که در برج کنترل ترافیک هوایی (ATC) انجام خواهد شد؛ و
- یک تست خواندن که در طی آن از شما خواسته می‌شود رنگ‌ها را در نمودار هوانوردی شناسایی کنید.
اگر در OCVT DAY شکست بخورید، همچنان فرصت دارید که محدودیت پرواز در شب را با گذراندن OCVT NIGHT حذف کنید، اما نمی‌توانید گواهی پزشکی کلاس 1 یا کلاس 2 مورد نیاز برای گواهینامه خلبان تجاری را دریافت کنید.
شما فقط یک شانس برای قبولی در OCVT دارید، بنابراین بسیار مهم است که از قبل تمرین کنید.
برای گذراندن OCVT، تماس با یک برج کنترل ترافیک هوایی را در نظر بگیرید و برای تمرین خواندن سیگنال‌ها از یک تفنگ سبک اجازه بگیرید. علاوه بر این، از یک مربی بخواهید تا از طریق یک نمودار هوانوردی بگذرد و از شما سوالاتی در رابطه با نمادشناسی رنگ در نمودار بپرسد.
با تمرین تست، این فرصت را خواهید داشت که رنگ‌ها را همانطور که آنها را درک می‌کنید شناسایی کنید و تفاوت بین رنگ‌هایی را که ممکن است شبیه به شما به نظر برسند را یادداشت کنید.
تست بینایی رنگ عملیاتی (OCVT) شب
اگر در OCVT DAY مردود شوید، این گزینه را خواهید داشت که در شب امتحان را مجدد انجام دهید. OCVT در طول شب راحت‌تر است، زیرا رنگ سیگنال‌های نور روشن‌تر است و ممکن است تشخیص آن آسان‌تر باشد. اگر OCVT NIGHT را پشت سر بگذارید، می‌توانید در شب پرواز کنید و گواهینامه شما فقط محدودیت «برای پرواز در ساعات روشنایی روز توسط کنترل‌های سیگنال رنگی معتبر نیست» دارد.
تست پرواز پزشکی بینایی رنگ (MFT)
برای حذف همه محدودیت‌ها و دریافت گواهی پزشکی کلاس 2 یا کلاس 1، باید آزمون OCVT DAY و Color Vision Medical Flight Test را بگذرانید. در طول MFT، مربی پرواز سؤالات مختلفی در رابطه با موارد زیر می‌پرسد:
- ابزارها و نمایشگرها
- زمین و موانع، به ویژه در مورد زمین‌های فرود اضطراری
- چراغ‌های هوانوردی مانند:
- چراغ‌های رنگی هواپیما
- چراغ‌های باند
- چراغ‌های فرودگاه
- روشنایی انسدادی (مانند چراغ قرمز در ساختمان‌های مرتفع و برج‌ها)
بعید است که مربی پرواز از شما بخواهد تمرینات خاصی مانند چرخش یا استال انجام دهید و پرواز با یک پرواز منظره قابل مقایسه خواهد بود. علاوه بر این، ممتحن (مدرس پرواز) ممکن است از شما بخواهد که یک هواپیما با G1000 یا تجهیزات ابزار دقیق آن را اجاره کنید. G1000 یک سیستم اطلاعات الکترونیکی پرواز (EFIS) است و رنگ‌های مختلفی را نمایش می‌دهد. اگر بتوانید رنگ‌های G1000 را بخوانید و تشخیص دهید، برای خلبانی هواپیما مشکلی نخواهید داشت.
اگر OCVT و MFT را بگذرانید، ممتحن نامه مدرک ای (LOE) را صادر می‌کند که هر گونه محدودیت دید رنگی را برای همه کلاس‌های گواهی پزشکی حذف می‌کند.
گردشگری هوایی
یک روند تأسف بار به دلیل استانداردهای قدیمی تست برای کمبود دید رنگ ایجاد شده است. برخی از خلبانانی که به دلیل مشکلات بینایی رنگ موفق به دریافت گواهی پزشکی نمی‌شوند، سعی می‌کنند گواهینامه پزشکی را در کشور دیگری دریافت کنند و سپس مجوز خود را به کشور مورد نظر اولیه خود برگردانند. این معمولاً به عنوان “گردشگری هوایی پزشکی” شناخته می‌شود.
این به دلیل استانداردهای مختلف تست بینایی رنگ در سراسر جهان است، حتی در بین کشورهای عضو مجوز ICAO. ایکائو هیچ راهنمایی در مورد اینکه چگونه کشورهای عضو باید آستانه قبولی برای تست‌های بینایی رنگ را تعیین کنند ارائه نمی‌کند. این رویه در بین دارندگان مجوز FAA کمتر رایج است، اما در بقیه جهان، جایی که مجوزهای ICAO راحت‌تر تبدیل می‌شوند، رایج‌تر است. گردشگری هواپزشکی می‌تواند بسیار گران باشد و از نظر اخلاقی سؤال برانگیز باشد، اما راه حلی برای افرادی است که کاملاً کوررنگ نیستند.
راهنمای گام به گام برای از بین بردن محدودیت دید رنگی
با این همه آزمایش، محدودیت‌ها و کلاس‌های گواهی‌های پزشکی، کمی سردرگم خواهید شد. خوشبختانه، ما اینجا هستیم تا کمک کنیم. در اینجا یک راهنمای گام به گام در مورد حذف محدودیت‌های دید رنگ در گواهی پزشکی شما آورده شده است.
مرحله 1
اگر در تست اولیه پلاک رنگی شبه رنگی رد شدید، می‌توانید یک تست صفحه رنگ جایگزین تأیید شده توسط FAA را انتخاب کنید. شما می‌توانید برای فهرستی از ابزارهای تست قابل قبول و معیارهای قبولی آنها به سند مربوطه FAA مراجعه کنید.
معاینه پزشکی هوانوردی (AME) که آزمایش اولیه پلاک رنگی شما را انجام داده است باید بتواند به شما در برنامه ریزی یک آزمایش رنگی جایگزین کمک کند.
اگر تصمیم بگیرید که تست پلاک رنگ جایگزین را انجام ندهید یا قبول نشوید، فقط می‌توانید گواهی پزشکی کلاس 3 دریافت کنید و اجازه پرواز در شب را ندارید.
مرحله 2
اگر در تست صفحه رنگ جایگزین نیز موفق نشدید، باید آزمایش روز بینایی رنگ عملیاتی (OCVT) را انجام دهید که توسط بازرس ایمنی هوانوردی FAA انجام می‌شود. این آزمون باید از طریق دفتر منطقه استانداردهای پرواز FAA محلی شما (FSDO) برنامه ریزی شود. برای یافتن نزدیکترین FSDO خود، از این پیوند دیدن کنید.
شما فقط یک فرصت برای قبولی در OCVT دارید و بنابراین ممکن است بخواهید با بررسی نمودارهای مقطعی VFR و نورپردازی هوانوردی مرتبط و کمک‌های بصری فرودگاه، آماده شوید. همچنین بسیار توصیه می‌شود که با فرودگاه برجدار محلی خود تماس بگیرید و بپرسید که آیا می‌توانند سیستم نور سیگنال را نشان دهند. این به شما امکان می‌دهد رنگ‌های نور سیگنال را ببینید و تمرین کنید. برج‌های تجاری بزرگ فرودگاه احتمالاً نمی‌توانند به شما کمک کنند زیرا معمولاً بیش از حد شلوغ هستند. اگر در OCVT DAY رد شوید، متأسفانه نمی‌توانید گواهی پزشکی کلاس 1 یا 2 مورد نیاز برای مجوز خلبانی تجاری را دریافت کنید. با این حال، شما هنوز هم فرصت دارید که محدودیت پرواز در شب خود را بردارید.
مرحله 2.5
ممتحن FAA که روز OCVT شما را انجام داده است به شما اطلاع می‌دهد که آیا قبول کرده‌اید و همچنین باید بتواند در برنامه ریزی شب OCVT به شما کمک کند. در این مرحله، OCVT NIGHT تنها راه شما برای از بین بردن محدودیت پرواز در شب است.
مرحله 3
اگر روز OCVT را بگذرانید، نیازی به OCVT NIGHT نخواهید داشت، بلکه باید تست پرواز پزشکی بینایی رنگ (MFT) را انجام دهید. MFT همچنین از طریق دفتر محلی FSDO شما برنامه ریزی می‌شود، اما باید خودتان یک هواپیما اجاره کنید. هنگام تماس با FSDO، حتماً از آنها بپرسید که آیا نوع خاصی از هواپیما وجود دارد که باید کرایه کنید، پرواز در چه زمانی از روز باید باشد و آیا شرایط دیگری وجود دارد که باید رعایت شود.
تصحیح مشکلات بینایی رنگ
کمبود بینایی رنگ هنوز درمان شناخته شده‌ای ندارد. ابزارهایی مانند “عینک‌های تصحیح رنگ” ساخته شده‌اند که طول موج‌های خاص را فیلتر و مسدود می‌کنند و به افراد مبتلا به کوررنگی شایع‌تر اجازه می‌دهد درک رنگ بیشتری داشته باشند. کارایی عینک‌های اصلاح کننده بینایی رنگی بین افراد به طور قابل توجهی متفاوت است و آنها مورد تأیید FAA نیستند. این بدان معنی است که شما نمی‌توانید آنها را هنگام انجام تست بینایی رنگ بپوشید.
آینده هوانوردان کور رنگ
اجتناب ناپذیر است که با بهبود تست بینایی رنگ، افراد بیشتری با کمبود دید رنگ قادر به دریافت گواهی پزشکی کلاس 1 و 2 باشند. به دلیل ماهیت متغیر و فردی کمبود دید رنگ، ایجاد معیارهای عبور/شکست عینی چالش برانگیز است.
این امر به طور قطع در آینده تغییر خواهد کرد. هنگامی که تست دید رنگی دقیق‌تر و خاص‌تر توسعه می‌یابد، استانداردهای سختگیرانه اما منصفانه بر اساس نتایج تست دقیق کمبود دید رنگ ایجاد می‌شود.FAA می‌تواند معیارهای قبولی تست را برای فیلتر کردن افراد با انواع و شدت کمبود دید رنگی تنظیم کند.
با توجه به اینکه تقریباً 8 درصد از مردان دچار نوعی کمبود دید رنگی هستند، ضروری است که FAA به افراد زیادی اجازه دهد تا حد امکان واجد شرایط شوند و با افزایش تقاضا به هوانورد تبدیل شوند.
نتیجه گیری
برای یک نمای کلی از روش‌های آزمایش پزشکی برای بینایی رنگ که توسط FAA استفاده می‌شود، به این سند مراجعه کنید.
در اینجا نمونه فیلم‌هایی از چراغ سیگنال در حال عمل آمده است:
