آیا تغذیه برای یک دانشجوی خلبان ضروری است؟
بنابراین، من بسیار شک دارم که وقتی برای اولین بار رویای پرواز هواپیماهای سریع و بزرگ در آسمان را با سرعت یک میلیون مایل در ساعت شروع کردید، آنچه که به صورت روزانه مصرف می‌کنید می‌تواند بر نحوه یا حتی مدت زندگی شما در این افسانه تأثیر بگذارد.
به هر حال ما خلبان هستیم، قوانین جاذبه را نادیده می‌گیریم و الگوهایی هستیم که بچه‌های کوچک روزی به آنها نگاه می‌کنند، ما شکست ناپذیر هستیم درست است؟ من می‌خواهم التماس کنم که متفاوت باشد.
ما به قدری بر چگونگی دستیابی به رویاهای خود و تمام اقدامات مربوط به هوانوردی که برای رسیدن به آن نیاز داریم تمرکز کرده‌ایم، به طوری که نادیده گرفتن نیازهای ساده که ما را قادر به انجام آن می‌کند، بسیار آسان است.
به هر حال وقتی بدن و ذهن شما به سادگی نمی‌توانند با آن کنار بیایند، سرمایه گذاری مالی و زمانی برای آینده خود چه فایده‌ای دارد؟ من فقط به اهمیت دستیابی و حفظ یک پزشکی کلاس 1 اشاره نمی‌کنم، بلکه تضمین می‌کنم که ما هر روز به همان اندازه ایمن و کارآمد که از خلبانان حرفه‌ای انتظار می‌رود، کار می‌کنیم.
با برنامه‌ها و فهرست‌های پرتحرک امروز، جت‌لگ‌ها و همیشه نیاز دارند تا در کوتاه‌ترین زمان ممکن به همان اندازه جمع شوند، نادیده گرفتن آنچه در بدن خود می‌گذاریم بسیار آسان است؛ اما من احساس می‌کنم که باید توجه بیشتری به تغذیه داشته باشیم زیرا تأثیر مستقیمی بر زندگی و شغل ما دارد.
این درک عمومی است که بدون غذا، آب و اکسیژن ما به سادگی نمی‌توانیم زنده بمانیم. به این دلیل که بدن و مغز انسان طوری طراحی شده است که با استفاده از غذا، آب و اکسیژن کار کند و از آن استفاده کند، شبیه به هواپیماهایی که برای پرواز به سوخت و نیروهای آیرودینامیکی مناسب نیاز دارند. پس چرا وقتی صحبت از راه اندازی هواپیما می‌شود فرق می‌کند؟
حفظ یک رژیم غذایی سالم و متعادل در طول آموزش پرواز، جایی که در حال یادگیری و استفاده از مطالب جدید و توسعه مهارت‌های خود هستیم، آنقدر مهم است که برای اطمینان از دستیابی به بهترین نتیجه، باید «روی تمام سیلندرها شلیک کنیم». این برای خلبانان دانشجویی که به‌تازگی شغل‌های طولانی، سرگرم‌کننده و موفق خود را آغاز می‌کنند و خلبانان تجاری فعلی که در خط فعال هستند، حیاتی است.
مصرف غذا فقط برای رفع گرسنگی و گذاشتن چیزی در معده برای جلوگیری از زمزمه‌های مکرر و «گرسنگی» نیست، بلکه برای کمک به عملکردهای فیزیولوژیکی ضروری ما است. آیا می‌دانستید که مغز انسان که مسئول تمام عملکردهای شناختی است، تقریباً 20٪ از کالری روزانه شما را مصرف می‌کند،
حتی اگر تنها معادل حدود 2٪ از جرم بدن باشد؟ و اینکه برخلاف بقیه بدن که می‌تواند از تبدیل سایر مواد مغذی درشت انرژی بدست آورد، فقط می‌تواند گلوکز را دفع کند؟ آیا در مدرسه به شما یاد ندادند که در این بین؛ یادگیری در مورد مقطع کرم خاکی و اینکه چگونه یک برگ انرژی خود را از نور خورشید می‌گیرد؟
در اصل قدیمی “شما همان چیزی هستید که می‌خورید” حقیقت وجود دارد، به این صورت که اگر بدن خود را با غذای خوب، سالم و مغذی تغذیه کنید، احساس خوبی خواهید داشت، می‌توانید حجم کاری و استرس‌های خود را مدیریت کنید و در نتیجه مولد باشید، اما در مقابل، اگر دائماً آشغال بخورید و مراقب چیزی که مصرف می‌کنید نباشید، احساس بی‌حالی، افسردگی و کمبود انرژی خواهید کرد.
همچنین نوسانات خلقی و احساس بی قراری و تحریک پذیری را تجربه خواهید کرد. احساس آشنایی می‌کنید؟ در سناریوی کابین خلبان ایده آل نیست. آیا شما دوست دارید یک خلبان در هنگام پرواز با هواپیمایی که صدها جان در پشت سر آنها وجود دارد، این احساس را داشته باشد؟
علاوه بر این، آیا اعضای خانواده و عزیزان خود را در هواپیمای خلبانی قرار می‌دهید که به طور مطلوب سوخت خود را تأمین نمی‌کند؟ شما نباید سوخت اشتباهی را در خودرو یا هواپیمای خود قرار دهید و انتظار داشته باشید که کار کند، پس اصولاً انسان‌ها چگونه متفاوت هستند؟ می دانم که در اینجا کمی افراط می‌کنم، اما دور از واقعیت نیست.
نکته‌ای که من سعی می‌کنم بیان کنم این است که نحوه مراقبت از خودمان با نحوه عملکرد ما ارتباط مستقیم دارد و بنابراین باید توجه بیشتری به این جنبه کمتر مورد بحث از پرواز معطوف شود.
این شما را به این فکر می‌اندازد که از بین تمام سوانح هوایی که اشتباه خلبان تلقی می‌شوند، چند مورد از آنها را می‌توان به عدم تمرکز و قضاوت ضعیف به دلیل کاهش عملکرد شناختی ناشی از عدم تغذیه مناسب نسبت داد؟ مطمئناً چیزی برای فکر کردن است.
افزایش و کاهش قند خون می‌تواند به شدت برای سلامت روحی و جسمی مضر باشد، بنابراین مصرف یک رژیم غذایی غنی از غذاهای کامل که تعادل صحیح درشت مغذی‌ها؛ کربوهیدرات‌ها، پروتئین‌ها و چربی‌ها و ریز مغذی‌ها؛ مانند ویتامین‌ها و مواد معدنی هستند.
کربوهیدرات‌های پیچیده، برخلاف کربوهیدرات‌های ساده، گلوکز را به طور مداوم در جریان خون آزاد می‌کنند و تضمین می‌کنند که سطح گلوکز خون در طول روز تثبیت می‌شود. این بدان معنا نیست که در رژیم غذایی ما جایی برای کربوهیدرات‌های ساده وجود ندارد، زیرا جایی وجود دارد، مانند زمانی که برای انرژی به یک “ضربه سریع” قند نیاز داریم، یا زمانی که زمان صرفاً ما را بهتر می‌کند.
پروتئین‌ها بلوک‌های سازنده بدن هستند و همچنین باعث سیری برای گرسنگی می‌شوند و تضمین می‌کنند برای مدت طولانی‌تری احساس سیری می‌کنیم و در عین حال به تأمین انرژی مورد نیازمان کمک می‌کنند. چربی‌ها دشمنی نیستند که ما قبلاً فکر می‌کردیم. آنها با بهینه سازی سطوح هورمونی ما و همچنین ایجاد یک اثر سیر کننده برای سلامت روزمره ما حیاتی هستند.
نخوردن به اندازه کافی و/یا فاصله زیاد بین وعده‌های غذایی نیز می‌تواند باعث این افت‌ها شود. خوردن بیش از حد نیز می‌تواند باعث بی حالی و احساس ناراحتی شود.
سطوح پایین آهن می‌تواند به همان اندازه مضر باشد زیرا می‌تواند گردش خون و اکسیژن در بدن را محدود کند و باعث خستگی، ضعف و احساس بد عمومی شود. مطمئناً آن چیزی نیست که هنگام انجام یک انحراف برنامه ریزی نشده در حین ناوبری در آزمایش CPL Flight خود یا انجام یک رویکرد ILS تک موتور در رتبه بندی ابزار خود می‌خواهید.
حفظ سطح بهینه ویتامین‌ها و مواد معدنی برای سلامتی ما بسیار مهم است، از ویتامین B گرفته تا روی و منیزیم. هر ویتامین مختلف مزایای خاص خود را دارد که در صورت ترکیب، مجموعه‌ای کاملاً متعادل را فراهم می‌کند و به عملکردهای بدن و شناختی بهینه کمک می‌کند.
در مراحل اولیه آموزش پرواز به یاد می‌آورم که به عنوان یک ورزشکار، رژیم غذایی کم کربوهیدرات را اتخاذ می‌کردم که شامل مصرف کمتر از مقدار توصیه شده کربوهیدرات در روز بود.
خیلی زود متوجه شدم که این با پرواز سازگار نیست. به یاد دارم که در طی چند درس احساس خستگی، لرزش، نگرانی و عدم تمرکز داشتم و نمی‌توانستم به درستی تمرکز کنم و احساس می‌کردم که هواپیما از من جلوتر می‌رود.
پس از صحبت با چند نفر از همکارآموزانم، به نظر می‌رسید یک موضوع تکراری وجود دارد. سپس شروع به تحقیق عمیق‌تر در مورد اثرات رژیم‌های کم کربوهیدرات و تغذیه ناکافی کردم و متوجه شدم که برای کارهای سنگین که به انرژی زیادی نیاز دارند؛ مانند هوانوردی و مطالعه، آنطور که قبلاً فکر می‌کردم کاملاً سازگار نیست و تأثیراتی مانند مواردی که ذکر کردم و موارد دیگر ایجاد می‌کند.
سپس با معرفی مقدار کافی و سالم‌تر کربوهیدرات شروع به خوردن غذاها در حد اعتدال کردم و به سرعت به اهمیت آن پی بردم. سطح انرژی من بسیار بالاتر بود و عملکرد ذهنی من بسیار واضح‌تر بود.
این موضوع مرا به اهمیت تغذیه در طول مدرسه زمینی ATPL می‌رساند، جایی که به نظر می‌رسد ساعت‌های کافی در روز برای انجام همه کارها وجود ندارد، چه رسد به اینکه توجه دقیقی به آنچه در واقع زنده نگه می‌دارد و لگدمال می‌کند. ATPL زمانی است که ما نیاز به مطالعه، پردازش و به کارگیری بسیاری از مطالب مهم در چنین مدت زمان کوتاهی داریم، نیاز به هوشیاری و تمرکز و همچنین در طول آموزش پرواز و آزمایشات پروازی شما دارد.
در صحبت با همکارانم که روند مشابهی را پشت سر گذاشتند، نمی‌توانم به اندازه کافی بر اهمیت حفظ یک رژیم غذایی سالم و سالم در این مدت، همراه با استراحت و ورزش کافی تاکید کنم. این مقدار زیادی کمک می‌کند و مطمئناً هیچ ضرری برای دادن آن 15/20 دقیقه اضافی برای تهیه تازه و پختن غذای مغذی خود در هر روز نخواهد داشت. مطمئناً در کوتاه مدت و بلند مدت کمک می‌کند. ما می‌توانیم آن را نوعی سرمایه گذاری برای سلامتی خود بدانیم.
به یاد دارم در طول دوره ATPL من، دوشنبه تا جمعه از ساعت 830 صبح تا 520 بعد از ظهر در کلاس درس بودیم. این دوره اقامتی 6 ماه به طول انجامید. من برای خوردن صبحانه که شامل جو، پودر پروتئین و میوه بود زود بیدار می‌شدم که راستش تهیه آن کمتر از 5 دقیقه طول کشید. برای ناهار گاهی به خانه می‌آمدم و گاهی ناهار بسته بندی شده می‌خوردم.
معمولاً شامل مرغ، سبزیجات و انتخابی از کربوهیدرات‌ها مانند برنج، ماکارونی یا سیب زمینی شیرین بود. شام نیز مشابه بود، البته در این میان مقداری تنقلات میل کرد (زیرا ما مجبور نیستیم همیشه در رژیم غذایی خود بسیار سختگیر باشیم! “همه چیز در حد اعتدال” از جمله غذاهای “آشغال” مورد علاقه ما. بالاخره زندگی آنجاست که باید از آن لذت برد!) به زودی متوجه می‌شوید که اگر عجله دارید، سبزیجات یخ‌زده و مایکروویو می‌توانند بهترین دوست و صرفه‌جویی در وقت شما باشند.
با این حال، اگر متوجه شدید که زمان کافی در روز وجود ندارد، احتمالاً یک ساعت یا بیشتر در روز یکشنبه برای آماده کردن وعده‌های غذایی و پخت انبوه آنها برای بقیه هفته و فریز کردن آنها وقت بگذارید. این سرمایه گذاری اندک زمان در دراز مدت سود سهام را به همراه خواهد داشت.
ورزشکاران باید رژیم غذایی منظمی داشته باشند تا بتوانند وظایف خود را به بهترین نحو انجام دهند و پزشکی خود را حفظ کنند، پس چرا خلبانان نباید این کار را انجام دهند؟ من می دانم که می‌توانید استدلال کنید که ورزشکاران حقوق بیشتری دریافت می‌کنند!
اما اصل این است که خلبانان باید هر 12 ماه یکبار (یا هر 6 بار اگر بالای 40 سال دارند) پزشکی کلاس 1 خود را حفظ کنند تا بتوانند حرفه خود را ادامه دهند و رژیم غذایی و سبک زندگی تأثیر زیادی دارد. مایه شرمساری است که ببینیم مشاغل کوتاه می‌آیند زیرا مردم کمی بیشتر به آنچه می‌خورند و چگونه زندگی می‌کنند توجه نمی‌کنند.
به طور خلاصه، اگر از ذهن و بدن شما مراقبت نشود، نمی‌توانید بهترین عملکرد را داشته باشید، بنابراین ما باید در این صنعت توجه بیشتری به موضوع تغذیه داشته باشیم و آن را در تمرینات و سبک زندگی خود ادغام کنیم.
ممنون که خواندید
