مرکز آموزش هوانوردی پارسیس در سال 1389 با هدف آموزش ‌و پرورش نیروی انسانی متخصص به همت احمد رحمانی (رئیس هیئت‌مدیره) و مرحوم خلبان مجید یوسفی مهر (مدیرعامل) تأسیس گردید و به جهت آموزش دوره‌های زمینی و پروازی خلبانی شخصی (PPL)، تجاری (CPL)، پرواز با دستگاه (IR) و آموزش معلم خلبانی (AFI) و با اخذ موافقت اصولی از سازمان هواپیمایی کشوری و با اهداف کمک به خصوصی‌سازی حوزه آموزش هوانوردی و آماده کردن کادر پروازی مجرب برای شرکت‌های هواپیمایی و اشتغال‌زایی در این بخش شروع به فعالیت نمود.

گالری

اطلاعات تماس

021-47289

تهران -اتوبان شهید همت -اتوبان ستاری جنوب -بلوار لاله -خیابان مجاهد کبیر شمالی نبش لاله نهم پلاک 14 طبقه سوم
Unit 3,No 14 ,north mojahed Kabir Blv ,laleh st , south Exp, Hemat Exp .Tehran.IRAN

Info@parsisaviation.com

ناتوانی ما در ترک عادت پرواز به این معناست که صنعت هوانوردی نیاز دارد تا به سوی پایداری سبز حرکت کند.

ناتوانی ما در ترک عادت پرواز به این معناست که صنعت هوانوردی نیاز دارد تا به سوی پایداری سبز حرکت کند.

ترک عادت پرواز به چه معناست؟ اصول محیط‌زیستی زمانی که به سفرهای هوایی می‌رسند، معمولاً نادیده گرفته می‌شوند، بنابراین باید تلاش‌هایمان را برای معرفی فناوری‌هایی که می‌توانند پرواز بدون احساس گناه را ممکن کنند، دوچندان کنیم.

ناتوانی در ترک عادت پرواز

MAJA ROSEN یک دهه پیش به دلیل نگرانی‌های محیط‌زیستی پرواز را کنار گذاشت. اما وقتی مادر شد و با والدین دیگر معاشرت می‌کرد، حتی وقتی صحبت به پرواز می‌رسید، این موضوع را مطرح نمی‌کرد تا حال و هوا را خراب نکند.

سپس در آوریل ۲۰۱۸، کشورش سوئد مالیات بر هوانوردی را معرفی کرد. تأثیرات آب و هوایی پرواز در اخبار شبانه مطرح شد و حال و هوا تغییر کرد. ROSEN از این فرصت استفاده کرد. با همسایه‌اش Lotta Hammar ، کمپینی به نام “ما روی زمین می‌مانیم” راه‌اندازی کرد که ۱۰,۰۰۰ نفر را متقاعد کرد تا در سال ۲۰۱۹ از پرواز خودداری کنند.

تبریک به آن‌ها. اما حقیقت سخت این است: در مقیاس بزرگ، به‌ندرت کسی از این رویکرد پیروی خواهد کرد. طبقات گفت‌وگوکننده تمایل زیادی به بحث در مورد مزایای محیط‌زیستی خودداری از خوردن گوشت، دوچرخه‌سواری و خوردن غذای محلی دارند. اما این اخلاق معمولاً وقتی به پرواز می‌رسد، از بین می رود.

ما نمی‌توانیم به توافقات بین‌المللی برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای هوانوردی تکیه کنیم. بله، سازمان ملل متحد توافقی برای محدود کردن انتشار گازهای گلخانه‌ای هوانوردی پس از سال ۲۰۲۰ را میانجی‌گری کرده است.

اما این توافق فاقد تأثیر واقعی است و به شرکت‌های هواپیمایی اجازه می‌دهد که همچنان کربن تولید کنند ،به شرطی که آن را جبران کنند.

این به این معناست که ما واقعاً به تکنولوژی سبز نیاز داریم تا به کمکمان بیاید. حداقل در اینجا کمی خبر خوب وجود دارد. حتی اقدامات نسبتاً ساده‌ای مانند آزاد کردن هواپیماها برای پرواز در خطوط مستقیم‌تر می‌تواند به‌طور قابل‌توجهی انتشار کربن را کاهش دهد.

هواپیماهای هیبریدی الکتریکی نیز در دست ساخت هستند. و ما از قبل می‌دانیم که هواپیماها می‌توانند تا ۵۰ درصد سوخت زیستی را با سوخت معمولی مخلوط کنند و به‌طور ایمن پرواز کنند.

زمان آن است که تلاش‌هایمان را برای سبز کردن هواپیماها دوچندان کنیم. در این میان، اگر هنوز به دنبال یک تصمیم سال نو هستید، شاید بخواهید به آن ۱۰,۰۰۰ سوئدی بپیوندید.

این مقاله در نسخه چاپی تحت عنوان ” پرواز بدون احساس گناه” منتشر شده است.

منبع

یک دیدگاه بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *