هواپیماها به زودی می‌توانند با چربی خوک پرواز کنند – اما این کاهش آلودگی را به همراه نخواهد داشت
پرواز با چربی خوک امکانپذیر است؟ شرکت‌های هواپیمایی برنامه‌هایی برای استفاده از سوخت‌های زیستی ساخته شده از چربی حیوانات برای دستیابی به اهداف آب و هوایی دارند، اما یک گزارش هشدار می‌دهد که این کار می‌تواند از طریق تأثیرات بر سایر بخش‌ها، انتشار گازهای گلخانه‌ای را افزایش دهد.
شرکت‌های هواپیمایی ممکن است به زودی از سوخت‌های ساخته شده از چربی حیوانات برای کمک به دستیابی به اهداف آب و هوایی خود استفاده کنند. با این حال، یک گزارش برای گروه کمپین حمل و نقل و محیط زیست هشدار می‌دهد که این کار ممکن است به جای کاهش، انتشار کربن را افزایش دهد.
مقررات اتحادیه اروپا استفاده از چربی حیوانات به عنوان سوخت را تشویق می‌کند و همچنین شرکت‌های هواپیمایی را ملزم می‌کند تا نسبت “سوخت‌های هوانوردی پایدار” را تا سال ۲۰۳۰ افزایش دهند.
چندین شرکت نفتی اعلام کرده‌اند که قصد دارند تولید سوخت‌های هوانوردی از چربی حیوانات را آغاز کنند، که انتظار می‌رود دومین منبع اصلی سوخت‌های به‌اصطلاح پایدار بعد از روغن پخت و پز استفاده‌شده باشد.
دو مسئله عمده با تبدیل چربی حیوانات به سوخت جت به منظور کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای وجود دارد. اولین مسئله این است که، اگرچه چربی حیوانات محصولات زائد صنعت گوشت هستند، اما از قبل مورد استفاده قرار می‌گیرند.تحلیلگر Chris Malins، نویسنده این گزارش می گوید: “با روغن پخت و پز استفاده‌شده، تا حد زیادی، صنعت بیودیزل استفاده‌ای برای چیزی پیدا کرده است که به خوبی استفاده نمی‌شد، اما این مسئله با چربی حیوانات متفاوت است.”
در سال ۲۰۰۶، صنایع گوشت در بریتانیا و اتحادیه اروپا حدود ۲.۴ میلیون تن چربی تصفیه شده، یا خالص، تولید کردند. به نسبت‌های تقریبا مساوی، این چربی در غذای حیوانات خانگی، برای تولید محصولاتی مانند صابون و برای تولید حرارت و برق استفاده شد – اغلب توسط کارخانه‌های تصفیه‌سازی خودشان. تنها درصد کمی به بیودیزل تبدیل شد.
در سال ۲۰۲۱، بریتانیا و اتحادیه اروپا حدود ۲.۸ میلیون تن چربی تصفیه شده تولید کردند که تقریباً نیمی از آن به بیودیزل تبدیل شد، عمدتاً برای استفاده در خودروها و کامیون‌ها، و بقیه در غذای حیوانات خانگی و محصولات آرایشی استفاده شد. تقریباً هیچ‌یک از این چربی‌ها دیگر به‌طور مستقیم برای تولید حرارت و برق استفاده نمی‌شوند.
این بدان معنی است که اگر صنعت هوانوردی شروع به استفاده از مقادیر قابل‌توجهی چربی حیوانی برای ساخت سوخت هوانوردی پایدار کند، مقدار کمتری از این چربی برای استفاده‌های موجود باقی می‌ماند. Malins می‌گوید صنایع آرایشی و غذای حیوانات خانگی احتمالاً آن را با روغن نخل جایگزین خواهند کرد، زیرا این محصول ارزان‌ترین گزینه با خواص مشابه است.
این به معنای این است که جنگل‌های بیشتری برای تولید بیشتر روغن نخل پاک‌سازی خواهند شد که می‌تواند منجر به افزایش انتشار گازهای گلخانه‌ای تا ۷۰ درصد نسبت به استفاده از سوخت‌های فسیلی برای تأمین نیروی هواپیماها شود.
Malins می‌گوید :” مسئله بزرگ دوم این است که استفاده از سوخت‌های مبتنی بر چربی حیوانی به صنعت هوانوردی یک راه نسبتاً ارزان و آسان برای کمک به دستیابی به اهداف بسیار متواضعانه برای افزایش استفاده از “سوخت‌های هوانوردی پایدار” می‌دهد. او می‌گوید که این یک جایگزین برای سرمایه‌گذاری در رویکردهای گران‌تر اما بهتر مانند بیوفیول‌های سلولزی است که از قسمت‌های فیبری گیاهان ساخته می‌شود.
با توجه به اینکه چربی حیوانی کمیاب است، این یک راه‌حل بلندمدت نیست. پیش‌بینی می‌شود که تقاضا برای سوخت جت در اتحادیه اروپا تا سال ۲۰۳۰ به حدود ۴۶ میلیون تن معادل نفت خام در سال برسد.
Malins محاسبه می‌کند که اگر تمام چربی حیوانی تولید شده در اتحادیه اروپا به سوخت جت تبدیل شود، در بیشترین حالت می‌تواند ۳ درصد از این مقدار را تأمین کند. با توجه به اینکه برای تأمین سوخت یک پرواز از پاریس به نیویورک، به چربی ۸۸۰۰ خوک نیاز است، این امر تعجب‌آور نیست.
مسئله گسترده‌تری در اینجا وجود دارد. استفاده از زیست‌توده زائد می‌تواند برخلاف کشت زیست‌توده برای انرژی واقعاً سبز باشد. اما بیشتر زیست‌توده زائدی که قابل استفاده است، هم‌اکنون مورد استفاده قرار می‌گیرد، بنابراین مشوق‌های قانونی که به منظور تشویق استفاده از زباله‌ها در نظر گرفته شده‌اند، می‌توانند پیامدهای ناخواسته و نامطلوبی داشته باشند.
برای مثال، مشوق‌های اتحادیه اروپا برای تبدیل روغن پخت و پز استفاده‌شده به بیودیزل منجر به صادرات روغن پخت و پز استفاده‌شده از کشورهای آسیایی به اتحادیه اروپا شده است، روغنی که قبلاً برای تغذیه حیوانات و دیگر موارد استفاده می‌شد.
آن کشورها سپس باید آن روغن را با محصولات دیگری جایگزین کنند که باعث افزایش انتشار گازهای گلخانه‌ای می‌شود. طبق گفته کمپین‌های محیط‌زیستی، در برخی موارد حتی روغن استفاده‌نشده به عنوان روغن استفاده‌شده فروخته شده است. به‌طور مشابه، بسیاری از “چوب‌های زائد” که در نیروگاه‌ها سوزانده می‌شوند، ممکن است اصلاً زائد نباشند.
در مورد هوانوردی، واقعیت این است که در حال حاضر، به هیچ وجه سوخت‌های واقعاً پایدار و بدون انتشار گازهای گلخانه‌ای در مقادیر مورد نیاز در دسترس نیست. به جز بهبود بهره‌وری انرژی، در کوتاه‌مدت، تنها راه کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای هوانوردی این است که مردم کمتر پرواز کنند.
