حتی هوانوردی با ‘انتشار خالص صفر’ می‌تواند همچنان باعث گرم شدن جهانی قابل توجهی شود.
‘انتشار خالص صفر’ می‌تواند همچنان باعث گرم شدن جهانی قابل توجهی شود.
تلاش‌های سبزتر کردن پروازها ، عمدتاً فقط انتشار دی‌اکسید کربن را در نظر می‌گیرند، اما مدل‌سازی نشان می‌دهد که این امر ۹۰ درصد از سهم پروازهای آینده در تغییرات اقلیمی را نادیده می‌گیرد.
یک مطالعه نشان داده است که اگر تلاش‌ها برای دستیابی به هوانوردی با انتشار خالص صفر نتوانند اثر گرمایشی ابرهای ایجاد شده توسط هواپیماها را در نظر بگیرند، پروازهای آینده اهداف توافق‌نامه اقلیمی پاریس را در خطر قرار می‌دهند.
این تحقیقات چند روز پس از آن انجام شد که دولت بریتانیا استراتژی “جت صفر” خود را در ۱۹ جولای ، با هدف کاهش انتشار کربن از پروازها به خالص صفر تا سال ۲۰۵۰ اعلام کرد.
Nicoletta Brazzola در ETH زوریخ در سوئیس و همکارانش دریافتند که حتی اگر چنین تلاش‌هایی برای کاهش انتشار کربن موفق باشند، بخش هوانوردی در سراسر جهان می‌تواند میانگین دمای جهانی را بین ۰.۱ درجه سانتی‌گراد و ۰.۴ درجه سانتی‌گراد افزایش دهد.
چون دنیا از زمان انقلاب صنعتی تاکنون ۱.۱ درجه سانتی‌گراد گرم‌تر شده است، تیم Brazzola می‌گوید این گرمایش اضافی می‌تواند هدف توافق پاریس برای حفظ افزایش دما به ۱.۵ درجه سانتی‌گراد را به خطر بیندازد.
این گرمایش از طریق روش‌هایی که پروازها، جو را فراتر از دی‌اکسید کربن منتشر شده از سوخت جت گرم می‌کنند، به وجود می‌آید. در حال حاضر تنها آلودگی های دی‌اکسید کربن توسط تلاش‌های بین‌المللی و اکثر تلاش‌های ملی برای کاهش کربن در هوانوردی شمارش می‌شوند.
یکی از اصلی‌ترین اثرات غیر دی‌اکسید کربنی ، کنتریل‌هایی هستند که به دلیل دوده، آئروسل‌ها و بخار آب منتشر شده توسط موتورهای هواپیما تشکیل می‌شوند.
Brazzola می‌گوید: “ما دریافتیم که تلاش‌های کاهش انتشار برای رساندن هوانوردی به جایی که با توافق پاریس سازگار باشد، بسیار عظیم است.”
تیم او سناریوهای مختلفی از تقاضای آینده برای پروازها، فناوری‌های نیروی پرواز و میزان CO2 که باید توسط درختان یا ماشین‌ها از جو خارج شود تا به خالص صفر برسیم، بررسی کرد. او می‌گوید: “بدون کاهش بسیار قوی در تقاضا و بدون تغییرات بسیار سریع و تقریباً غیرممکن به فناوری‌های پاک، در همه موارد نیاز به استفاده گسترده از حذف کربن داریم.”
مدل‌سازی تیم نشان می‌دهد که همانطور که بیشتر سیاست‌گذاران انجام می‌دهند، نادیده گرفتن اثرات غیر CO2 هوانوردی، ۹۰ درصد از سهم پروازهای آینده در تغییرات اقلیمی را نادیده می‌گیرد.
Paul Williams از دانشگاه ریدینگ، بریتانیا، می‌گوید: “این مطالعه جدید دلیل قانع‌کننده ای برای دور شدن از هدف اصلی هوانوردی با کربن خنثی و تمرکز بر هوانوردی با اقلیم خنثی ارائه می‌دهد. این تغییر جهت اساسی خواهد بود، اما فکر می‌کنم مدت‌ها است که نیاز به آن احساس می‌شود.”
این مطالعه نشان می‌دهد که برای دستیابی به بی‌طرفی اقلیمی، نیاز است که سوخت‌ها و فناوری‌های پرواز جدید، از هیدروژن تا باتری‌ها، به سرعت توسعه و به کار گرفته شوند.
همچنین نشان می‌دهد که طرح کوتاه‌مدت برجسته بخش هوانوردی برای کاهش تأثیر آن بر تغییرات اقلیمی – یک طرح جبران کربن که در طول همه‌گیری کاهش یافت – کافی نخواهد بود.
تیم او دریافت که حتی با افزایش تقاضای متوسط برای پروازها، وضعیت کنونی سوخت جت و جبران کربن نیاز به کاشتن منطقه‌ای به اندازه آلمان با درختان برای جبران انتشار هواپیماها دارد. او می‌گوید که این میزان حذف CO2 بسیار زیاد است و ممکن است غیرقابل اجرا باشد.
Brazzola می‌گوید: “ادامه پرواز با سوخت‌های جت مسافری و جبران حذف کربن مسیری بسیار غیرقابل اجرا است.” او اضافه می‌کند که نتایج همچنین نشان می‌دهند که چقدر دشوار خواهد بود که بدون محدود کردن اشتهای آینده جهان برای پروازهای بیشتر، به این هدف جدید دست یابیم.
