جت جنگنده آینده، جایی که هوش مصنوعی خلبان است
هواپیماهای نسل بعدی هیچ کنترل و شاید حتی کابینی نخواهند داشت. Timothy Revell سوار یکی از این جت ها شد تا متوجه شود آیا خلبانان در حال گرفتن صندلی پرتابی هستند یا خیر.
جت جنگنده آینده، جایی که هوش مصنوعی خلبان است
من در کابین خلبان یک جت جنگنده تایفون هستم. اینجا دریایی از دکمه‌ها، دستگیره‌های پیچ‌دار و صفحه‌های مربع است که نمودارها و اندازه‌گیری‌های مختلف را نمایش می‌دهند.
ناگهان تمام صحنه جلوی من از بین می رود. چند صفحه مجازی که در هوا معلق هستند، جای همه چیز را گرفته‌اند. من می‌توانم آن‌ها را بگیرم، جابجا کنم و به هر طریقی که می‌خواهم مرتب کنم.
یکی از صفحه‌ها در حال لرزش است – یک روش بسیار جالب برای اطمینان از اینکه من سریعاً اطلاعات مهمی از بخش کنترل ماموریت دریافت می‌کنم.
این هنوز یک کابین واقعی نیست. این صحنه‌ای از داخل هدست Oculus Rift در مرکز جدید آموزش و شبیه‌سازی شرکت دفاعی است BAE Systems. اینجا در وارتون، انگلستان، این شرکت سعی دارد جت‌های جنگنده سال 2040 و فراتر از آن را طراحی کند.
از کابین شروع می کنیم. Chris Hepburn ،یکی از مهندسان شرکت که در حال توضیح این امکانات به من است، می گوید: “کابین‌ها به اندازه کافی انعطاف‌پذیر نیستند.”
کلاه ایمنی خلبانان دارای صفحات نمایشی هستند که دید آن‌ها را با اطلاعات اضافی تکمیل می‌کند. با چند تغییر کوچک، آن‌ها می‌توانند به طور کامل جای نمایشگرهای صفحه‌ابزار را بگیرند.
زن شگفت‌انگیز
این فقط کابین را تغییر نمی‌دهد – تجربه پرواز با یک هواپیما را نیز تغییر می‌دهد. برای توضیح، Hepburn یک کلید را فشار می‌دهد و کف کابین ناپدید می‌شود، و هیچ چیز بین من و زمین هزاران متر پایین‌تر باقی نمی‌ماند.
ابتدا این حالت ناراحت‌کننده است، تا اینکه متوجه می‌شوم این بهترین حالتی است که می‌توانم به پرواز با جت نامرئی زن شگفت‌انگیز نزدیک شوم. Hepburn به من می‌گوید که این اثر صرفاً از طریق نمایش ویدئوهای گرفته شده توسط دوربین‌های زیر هواپیما به دست می‌آید.
به نظر می‌رسد برای ساخت جت جنگنده بزرگ بعدی، باید از ایده‌هایی که می‌توانید از شرکت‌های بزرگ فناوری مصرف‌کننده قرض بگیرید، شروع کنید.
Mark Bowman خلبان سابق نیروی هوایی سلطنتی که اکنون رئیس عملیات پرواز BAE است، می گوید:” این شرکت‌ها بودجه‌های تحقیقاتی ای معادل کشورها دارند. اگر مایکروسافت می‌تواند میلیاردها دلار در عینک‌های واقعیت ترکیبی خود، یعنی HoloLens ، سرمایه‌گذاری کند، ما احمق هستیم اگر راه‌هایی برای استفاده از آن‌ها پیدا نکنیم.”
اما سوالی که ذهنم را مشغول کرده این است که چگونه شرکت می‌تواند حتی به جایگزینی کنترل‌های کابین خلبان با نمایی از منظره فکر کند.
در اینجا است که Bowman من را از تصورات غلط خود دور می‌کند. مدت زیادی است که خلبانان جنگنده کنترل کابین را در دست ندارند. در اکثر جت‌ها، اشکال ابتدایی هوش مصنوعی در حال حاضر کمک‌خلبان هستند.
خلبانان به عنوان مدیران
جت‌های عجیب و غریبی مانند Eurofighter Typhoon به این دلیل که به گونه‌ای طراحی شده‌اند که بدون اینکه واقعاً کنترل خود را از دست بدهند، همواره در آستانه از دست دادن کنترل باشند، بسیار قابل مانور هستند.
انسان‌ها جهت کلی را مشخص می‌کنند، اما در یک Typhoon ، به عنوان مثال، چهار کامپیوتر بهترین راه برای اجرای یک حرکت را محاسبه کرده و قبل از اجرا با یکدیگر رای‌گیری می‌کنند. چون همه این‌ها در کسری از ثانیه انجام می‌شود که قابل درک نیست، خلبان همچنان تصور می‌کند که کنترل کامل را در دست دارد. اما اگر خلبان تلاش کند مانوری که باعث توقف جت می‌شود را انجام دهد، کامپیوترها اجازه نخواهند داد.
در آینده، هوش مصنوعی نقش بزرگ‌تری ایفا خواهد کرد، از نمایش اطلاعات به خلبان گرفته تا کنترل کامل هواپیما. Bowman معتقد است که انسان‌ها به جای جایگزین شدن، مدیر خواهند بود. او پیش‌بینی می‌کند که یک انسان بتواند یک گروه از 20 پهپاد را در حالی که در هواپیمایی با کنترل هوش مصنوعی قرار دارد، مدیریت کند.
در نهایت، احتمالاً خلبان نیز توسط یک کامپیوتر مدیریت خواهد شد، چیزی که در حال حاضر به ندرت اتفاق می‌افتد. شرکت‌های دفاعی در حال بررسی راه‌هایی برای انجام این کار هستند، از ردیابی چشمی گرفته تا دستگاه‌های نظارت بر مغز. Bowman می‌گوید: “ما می‌خواهیم دقیقاً بدانیم که خلبان در هر لحظه چقدر اطلاعات می‌تواند پردازش کند و سپس از هوش مصنوعی برای مدیریت بار شناختی استفاده کنیم.”
قبل از اینکه بروم، یک جت تایفون را برای یک دور بسیار واقع‌گرایانه در یک مسیر مسابقه هوایی در روستایی در ولز به پرواز در می‌آورم. خوشبختانه، هوش مصنوعی کمک خلبان من است.
