نوشته ها

خلبانان جنگنده سیاه‌پوست-سریال جدید Apple TV، “Masters of the Air”، داستان تلاش هوایی آمریکا در اروپا در طول جنگ جهانی دوم را از نگاه گروه بمب‌افکن “صد خونین” که در پایگاه Thorpe Abbotts در نورفولک، انگلستان مستقر بودند، روایت می‌کند.

بینندگان درباره گنجاندن خلبانان جنگنده سیاه‌پوست مشهور، یعنی “Tuskegee Airmen” که در ایتالیا خدمت کردند، بحث کرده‌اند. به عنوان یک تاریخ‌دان که تحقیقاتی درباره جنگ هوایی آمریکا و “تهاجم دوستانه” زمان جنگ توسط نیروهای آمریکایی به بریتانیا انجام داده‌ام، معتقدم یک دیدگاه تاریخی می‌تواند به بررسی این موضوع جنجالی کمک کند.

نظرات منفی بیشتر به گنجاندن اسکادران جنگنده ۹۹ و گروه جنگنده ۳۳۲ که در مدیترانه پرواز می‌کردند، معطوف شده است. این نظرات بر این منطق استوارند که گنجاندن آنها از لحاظ تاریخی نادرست است، زیرا آنها بخشی از کمپین هوایی بریتانیا نبودند.

واقعیت ناخوشایند دوران جنگ برای Tuskegee Airmen این بود که علاوه بر مقابله با دشمنی مصمم، آنها باید با جبهه خودی – وزارت جنگ آمریکا، نیروی هوایی ارتش آمریکا و فرماندهان سفیدپوست – برای حق خدمت نیز می‌جنگیدند.

اگرچه این کار به عنوان “نمادگرایی” مورد انتقاد قرار گرفته است، نویسنده این سریال، John Orloff ، اطمینان حاصل کرد که این داستان‌ها در نمایشی که در غیر این صورت تماماً سفیدپوست می‌بود، به تصویر کشیده شوند. او بعداً در Threads نوشت که از واکنش برخی افراد به گنجاندن Tuskegee Airmen “کاملاً گیج شده” و اینکه “افتخار می‌کند که بخشی از روایت داستان آنها باشد”.

خلبانان جنگنده سیاه‌پوست در نیروی هوایی ارتش آمریکا

 تا اوایل سال ۱۹۴۴، کمپین هوایی آمریکا تغییرات قابل توجهی در ساختار فرماندهی خود شاهد بود. به دلیل تلاش برای دفع رقابت‌های متحدان، دستیابی به هماهنگی بیشتر و ترویج استقلال نیروی هوایی آمریکا (که در آن زمان بخشی از ارتش بود)، رئیس آن، ژنرال Henry “Hap” Arnold ، نیروی هوایی استراتژیک ایالات متحده در اروپا (USSTAF) را تأسیس کرد.

مستقر در لندن و فرماندهی شده توسط ژنرال Carl A. Spaatz ، USSTAF تلاش‌های ترکیبی بمباران استراتژیک نیروی هوایی هشتم در بریتانیا (شامل گروه بمب‌افکن 100) و نیروی هوایی پانزدهم در ایتالیا (شامل گروه جنگنده 332) را کنترل می‌کرد.

اگرچه خلبانان سیاه‌پوست از خدمت مستقیم با گروه صدم منع شده بودند، اما همچنان بخشی از یک کمپین یکپارچه آمریکایی علیه آلمان بودند که از مرزهای جغرافیایی فراتر می‌رفت.

با وجود این عمل قابل تحسین، “Masters of the Air” تلاش می‌کند تا از داستان تثبیت‌شده Tuskegee  که قبلاً در دیگر برنامه‌های تلویزیونی و فیلم‌ها مانند “The Tuskegee Airmen” (1995) و “Redtails” (2012) به تصویر کشیده شده، فراتر برود.

داستان‌های سیاه‌پوستانی که این سریال به آن‌ها نمی‌پردازد

تقریباً 130,000 آمریکایی آفریقایی‌تبار در طول جنگ در بریتانیا خدمت کردند که 12,000 نفر از آن‌ها از کمپین هوایی پشتیبانی می‌کردند. مطابق با سیاست‌های وقت وزارت جنگ ایالات متحده، بیشتر آنها به نقش‌های خدماتی و تأمین مواد محدود شدند، زیرا قوانین جداسازی جیم کرو و تبعیض به بریتانیا نیز راه یافت.

اعضای بال پشتیبانی جنگ، که پس از شورش نژادی بامبر بریج در سال 1943 برای بهبود روحیه راه‌اندازی شد، مسئول حمل و نقل تدارکات به فرودگاه‌ها، از جمله Thorpe Abbotts بودند. آنها اغلب با ساعات طولانی کار و امتناع مداوم از غذا و محل اقامت توسط پایگاه‌های “سفیدپوست” که به آنها خدمت می‌کردند، مواجه بودند.

هنگ هوانوردی مهندسی 923 واحدی متشکل از حدود 3,200 نفر بود که وظیفه ساخت و نگهداری فرودگاه‌ها را بر عهده داشتند. از اواخر سال 1942، آنها شیفت‌های ساخت و ساز بسیار سنگینی را برای اطمینان از تکمیل و نگهداری فرودگاه‌های حیاتی انجام می‌دادند.

در آوریل تا می 1944، حدود 200 نفر از گردان 827 از هنگ برای تعمیر باندهای فرود در Thorpe Abbotts کار کردند، در زمانی که برخی از دراماتیک‌ترین اقدامات گروه صدم در حال وقوع بود.

“Masters of the Air” درباره این تجربه سیاه‌پوستان نزدیک به خانه سکوت کرده است و نه سهم قابل توجه این مردان را نشان می دهد و نه نژادپرستی بومی‌ای که با آن مواجه بودند را به تصویر می‌کشد. افسانه‌های مربوط به گروه صدم همچنان واقعیت‌های جامعه آمریکای دهه 1940 را  علی‌رغم شواهد موجود از حضور قابل توجه سیاه‌پوستان در Thorpe Abbotts پنهان می‌کنند.

داستان Tuskegee Airmen یک داستان شایسته و الهام‌بخش از پیروزی بر تعصب است و “Masters of the Air” در گنجاندن آنها درست عمل کرده است. اما ناتوانی آن در نشان دادن سربازان سیاه‌پوست در Thorpe Abbotts باعث می‌شود برخی از افسانه‌های مربوط به گروه خونین صدم و “تهاجم دوستانه” ناشناخته باقی بماند.

منبع